Przez dwa dni pogoda rozpieściła. Prognozy sugerowały jej zmianę, ale żeby aż tak? W każdym razie w warunkach ze zdjęcia ja kończę przy Małym Stawie Hińczowym. Chłopaki wyżej ale do przełęczy nie dochodzą. Warunki naprawdę były parszywe :\
Prognoza kusi słonecznym dniem, a Michał tym że to będzie fajna tura. Wczoraj wieczorem do schroniska (choć to już niestety raczej hotel) nad Popradzkim Stawem dotarli jeszcze Wojtek i Mateusz. Tak, że dziś człapiemy we czwórkę.
Kolejny dzionek. Ekipa kurczy się do dwóch osób czyli mnie i Michała. Dziś celujemy w Przełęcz Kondracką. W sumie celujemy jest dobrym określeniem, bo przy widoczności na jaką trafiamy, można tylko celować. Na podejściu czuć kolejny dzień “plusów”.
Polskie Tatry chyba mnie nie lubią 🙂 W każdym razie na mój debiut turowy po tej stronie granicy przywitały mnie raczej po Karkonosku. Dopisała za to ekipa, dopisały też warunki – choć było dodatnio to jak na połowę kwietnia było zacnie 🙂 Niemniej zdjęć nie będzie.
Tak naprawdę to Spálená i Látaná Dolina. Trafiamy na dwa dni burzowej pogody i jeden dzień lampy. W obu przypadkach niestety zniechęca to do sięgania po aparat : (
Po raz czwarty w Tatrach wiążę się liną, ale jakoś tak wyszło, że latem dopiero po raz pierwszy. Na swój powrót “po latach” a mój letni debiut Tomek wybiera “Ceste k slanku”.
Padało w trasie, padało w nocy, pada rano na parkingu, pada też na podejściu. Przy schronisku też pada, ale już nieco powyżej deszcz przechodzi w śnieg. Tyle, że z kolei spada widoczność – czasem do dwóch tyczek.
Na Sobkową Grań mieliśmy wbić się w sobotę, ale prognoza pogody dzień przed wyjazdem pozbawiła ten pomysł sensu. Przekładamy to o dwa dni. W kluczowej kwestii – pobudki – ustalamy, że przez budzące się po zimie misie śpimy na dole i zaczynamy wcześnie rano.