Od kilku lat jedna z moich ulubionych rzek. Taka przekrojowa Słoweńska biała woda dosłownie w pigułce. Zaleca się aplikować przynajmniej co 2-3 sezony dawkę jednodniową 😉 Jadąc do Słowenii trochę się obawiałem o plagę myszy.
Ponoć 1o,6m³/s i 142cm to poziom na który trudno trafić. Bo przeważnie z wodą na niej słabo. Nam się udało (przy wydatnym wsparciu wyjątkowo śnieżnej tegorocznej zimy) przez co pływanie mimo pierwszego wrażenia, że wody jest mało było całkiem fajne.
Od dawna marzyłem o tym by spenetrować z wiosłem wschodnią cześć Triglavskiego Parku Narodowego. W tym roku – dzięki ekipie otwartej na eksplorację w końcu się to udało. “Łupem” padły dwie nowe rzeki: Sava Bohinjka i Radovna.
Pierwsza bieląca się rzeka ostatniego tripu. Od startu w Schönau do jazu przy którym kończymy w Berchtesgaden to niecałe pięć kilometrów. To zdecydowanie za mało dla osobników wygłodniałych górskich rzek, więc dla mnie i Michała oznacza to dwa pływania.
Przed weekendem liczyłem, że pegel podskoczy, ale nic z tego – do południa nadal spadał : ( Ale mimo to jeszcze się dało 😛 Niemniej 95cm to nie jest to co tygryski lubią najbardziej : | Innych zdjęć niet, bo skupiłem się na dalszym sprawdzaniu co potrafi Drop Zone …
Kolejna łajba w naszej flocie: przedstawiam “Drop Zone” produkcji hōu canoes. Traf chciał, że ta też jest czerwona, ale za pieniądze za jakie udało się ją kupić grymasić nie będę ; ) Trochę przemyśleń na jej temat już mam, kilka pomysłów na usprawnienia też.
Za sprawą długiej zimy i zamkniętej granicy z Czechami rozgrzewkowe wypady na białą wodę deczko się przesunęły i w czasie i w przestrzeni. O ile zwykle od kilku lat była to Doubrava lub/i Kamenice to tym razem padło na Dunajec.
To chyba już nasza czwarta OCManie. A może piąta? Bez znaczenia : )
Chyba moje najlepsze Certaki w historii : ) Pierwszy raz góra w zasadzie bez wylewania wody powyżej Okna, pierwszy raz nadgryzłem “Schody” (spłynięte gdzieś od połowy) i pierwsza skuteczna rolka na białej wodzie.
Przede wszystkim po raz kolejny powinienem napisać że marzenia się spełniają 😀 Landquart od dawna miałem na “celowniku”, w tym roku w końcu się udało. Sam nie wiem do końca co mnie ciągnęło nad tę rzekę.